Nie wiem czy wymyśliłam sobie sympatię doń, czy jest ona podszyta czymś głębszym np. spadkiem poprzednich wcieleń:) Zawsze pociągały mnie surowe klimaty i by zadość uczynić tej fantastycznej fascynacji zaczęłam sięgać po literaturę, o jak i ze Skandynawii.
Jednakowoż, proporcjonalnie do ilości przeczytanych książek, obraz w mojej wyobraźni nabiera innych kształtów, boginię Freyę zastępuje paskudny, groźny troll..
Obecnie wertuję "Polkę" Gretkowskiej. Autorka pisała ją (o ironio) w Szwecji przesiąknięta jej klimatem, często wyraźnie odcinając się od kultury, zniechęcając monotonią krajobrazu itp.
Wchodzę na fora o Szwecji, a tam nagonka na żywność, chleb trocinowy w kosmicznej cenie i cukierki ślazowe idealne do plucia... a gdzie w tym wszystkim świeży pączek i nie przesolone masło?
Nawet kryminały poczytnych autorów z północy zaczynają mi brzydnąć, choć pierwsze wrażenie było absolutnie piorunujące. Coraz mi zimniej w tym dreszczowcu. Chyba nie chcę popijać gorącej herbaty w uroczym drewnianym domku nad jeziorem, mimo iż to jeden z moich ulubionych motywów przewodnich.
Czasem przeglądam w archiwach skany ze Szwecji. To dość stare;) pamiątki mojego męża z dwumiesięcznego pobytu w tym kraju, spędzonego głównie w pozycji pochylonej, w zaroślach jurtonu czyli popularnej tam borówki ( do nabycia w meblowej sieciówce;)
Niezapomniana przygoda młokosów. Ja nigdy nie miałam okazji i chyba tez odwagi, by zebrać ekipę i ruszyć w nieznane, dlatego coś podobnego szykujemy sobie na przyszłoroczne lato. No, przynajmniej przebąkujemy o tym w stanach lekkiego podchmielenia, bo trzeźwa rzeczywistość wyostrza wizję ukazując przeszkody.
....na przykład z szukaniem punktów orientacyjnych w przestrzeni
(najważniejsza umiejętność zbieracza)
wóz zakupiony po wysiadce z promu. (mandaty za wykroczenia drogowe- strach sie bać!)
jedzenie między innymi pływało
gdzie nie spojrzeć woda
źródło zarobku-jurton:
obiad
sjesta
kolacja
przygarnęła ich rzeźbiarka-outsiderka
i pozwoliła się rozgościc, o tu:
pośród porannych mgieł
i słonecznych kwiatów
ech...ja zawsze do Holandii, ech zawsze dobrze tam gdzie nas nie ma...zdjęcia faktycznie dające do myślenia, ale w Polsce równie piękne widoki, coraz więcej też ludzi ,którzy tworzą niekonwencjonalnie...może nie zawsze trzeba gdzieś daleko,bo blisko jest tu??buziaki Basia
OdpowiedzUsuńUsmiechnelam sie na widok nazwiska Gretkowskiej:)) Ja wlasnie czytam Obywatelke. Przeczytalam juz Kobieta i mezczyzni, a teraz padlo na Obywatelke. Podoba mi sie jej styl i podobaja mi sie poglady, wiec chyba w tej Gretkowskiej posiedze dluzej:))
OdpowiedzUsuńcudne te klimaty szwedzkie na zdjęciach, ale jak to mówią "wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma" ;) p.s. a najlepszym towarem eksportowym, jaki mogła ludzkości zafundować Szwecja jest Skarsgard (Aleksander oczywiście ;))
OdpowiedzUsuńJak pierwszy raz zobaczyła szwcję to pomyslałam, że to zaczarowana kraina.
OdpowiedzUsuńPrzeciez to niemożliwe, żeby w tych kolorowych, śmiesznych domkach mieszkali ludzie. To musiały być krasnoludki;)
Wiesz, dla mnie takim krajem było UK. Od niepamietnej przeszłości koniecznie chciałam tam pojechać. Najpierw pojechałam jako turystka, ale to za mało żeby sprawdzić, żeby wiedzieć. A więc zamieszkałam tam, zarabiałam, kupowałam, jadłam, piłam, miałam dobre i złe momenty i żyłam przez prawie rok, i mimo tego co pisza na forach o kuchni angielskiej, a samych Anglikach, o tym i o tamtym, to ja i tak wiem, że tam czułam się naprawdę najlepiej:)To się po prostu wie:)
OdpowiedzUsuńTaka tęsknota za Daleką Północą (dzikością?) u Ciebie??? często ta Szwecja TU się przewija...
OdpowiedzUsuńPolkę czytałam jak byłam w ciąży z Pelkiem- idealna na taki czas :))Ale polecam Obywatelkę- idealna na ten czas :O
A wiesz, że my kiedyś też w czasach studenckich wybraliśmy się na borówki/jagody do Szwecji! 4 osoby z nowymi namiotami w starej Skodzie...
Boże to już legenda rodzinna i towarzyska. Muszę to kiedys opisać! Wylądowaliśmy we... Francji na winobraniu, był niegroźny wypadek, cud niebios i pijacka podróż do Ojczyzny francuskim TGV, Air Francem do Wawy i nocnym intercity do Katowic.Heh...
I jeszcze apropo północnych, zimnych klimatów: ilekroć jedziemy gdzieś dalej samochodem i zaczynają się tego typu obrazki- chcę podziwiać, ale nie w nich uczestniczyć! Samotne chatki rzucone gdzieś na bezkresnych pagórkach; co do sąsiadów 2 godziny przez łąkę- nie, nie....Ale jak spotyka się tych ludzi na szlaku, albo w pubie- emanują potrzebą rozmowy, choćby o pogodzie, choćby 5minut...
Jednego tylko im zazdroszczę- tej świecącej aury spokoju (czasem równowagi).
Noooooo, tom sobie podyskutowała, bom ostatnio taka niemrawa była ;)))
Poznałam kiedyś przesympatyczną Szwedkę. Miała zostać księdzem. Nadto była zaręczona. i pomimo bladości lica była niezwykle ciepłą i optymistyczną osóbką. Jeśli większość Szwedów taka, to myślę, że warto odwiedzić ten kraj (ja nigdy nie byłam... foty zachęcające! )
OdpowiedzUsuńJa ze Szwecją nie mam nic wspólnego. Nigdy tam nie byłam. Nie interesowałam się. Choć zawsze chciałam... Ale myślę, że nic nie tracę, bo jak ktoś powyżej zauważył u nas podobnie bardzo. Widoki znaleźć można i małe chatki zamieszkanie niekoniecznie przez krasnoludki i ludzi o przeróżnych i przedziwnych zainteresowaniach, marzeniach i osobowościach. Ja więc tu zostaję...
OdpowiedzUsuń