Od dłuższego czasu mam pytanie na śniadanie i na obiad, kwestie sporne na deser, a kolacje bez odpowiedzi to już wcale nie są trawione.
Tłumaczę życie na pełnym etacie i przyznam, że choć jest to wyczerpująca praca, tym niemniej tematy budzące wątpliwości nie zostają wyczerpane. W rolę bibuły, czyli wybitnego środka pochłaniającego, wczuwa się oczywiście mój syn będący niewyczerpanym źródłem pytajników.
W sumie to ciekawe i stymulujące zajęcie, tak myśleć, a potem odpowiadać. Rodzic ma okazję sie przekonać, czy potrafi tworzyć definicje przystępne dla przedszkolaka i czy poziom jego wiedzy ogólnej jest głęboki, li też po kolanka?
Nie mnie oceniać czy Igor ma mądrą mamę, ale ona wszak bardzo się stara, naprawdę ;)
Kontynuując. W związku ze świeżym, przedszkologennym wysypem pojęć, wśród których rekordy popularności bije słowo - 'afera', chciałabym usystematyzować pojęcia mijającego dnia, poczynając od słowa:
awaria
Drzwi autobusu 815 zaplanowały się zaciąć dnia 9 czerwca 2011 r. o godz. 7.25.
Nawet dziarski kierowca nie potrafił tchnąć w nie życia cudownymi rękami. Rodzina pasażerów przyglądała się sytuacji w aureoli zadumy i oczekiwania. W końcu coś drgnęło. Na tylnej szybie pojawił się cień nadziei, a na imię było mu 825.
Zbita masa zaczęła się odrywać i przemieszczać. Ja wysiadłam ostatnia, z lenistwa albo chęci zbojkotowania owczego pędu, już nie pamiętam.
Wskutek swojej opieszałości ledwo wcisnęłam się na przód autobusu-wybawcy, oparcie znajdując jedynie w drzwiach.
awantura autoprezentacja asertywność agresja
Jedziemy sobie, jedziemy suchą szosą. Słucham muzyki na słuchawkach, ale od pewnego momentu dobiega mnie wyraźna wypowiedź pełna pretensji i cech zdartej płyty. Longplay do komórki w wykonaniu dziewczyny (zwanej odtąd laską), jak to KZK GOP Sp. z o. o. obniża komfort życia, jak to ona płaci za kwartalny i żąda by się nic nie psuło, że w Grecji to nie do pomyślenia (?!) itd.
Księga skarg i zażaleń zdaje sie nie mieć końca, za to natężenie decybeli rośnie. Reakcja ogółu zerowa.
W końcu otwieram usta i zwracam sie do tego ciężkiego przypadku brzmiąc mniej wiecej - proszę pani, zbyt głośno pani rozmawia, to przeszkadza kierowcy i pasażerom.
W odpowiedzi słyszę parsknięcie, że kto jej zabroni rozmawiać.
Z moją misją zaczynają sie utożsamiać inni. Wow! przybywa wsparcie.
Próby perswazji nie przynoszą jednak zadowalajacych efektów. Laska zawzięcie trajkocze do komórki i dalej odgrywa role życia - sędziego, malkontenta, idiotki i chama, bo obraża juz kierowcę, który ośmielił się miec wadę wymowy.
antrakt, 'a takiego wała', atak, argumenty
W końcu kierowca stawia kropkę nad i.
Na kolejnym przystanku kładzie ręce na kierownicy. Autobus nie rusza, co porusza tyły. Tyły włączają sie do akcji, która nabiera tempa. Laska w końcu milknie, łojć, byłby lincz inaczej.
Kierowca okazuje się, kończył kurs fotografii cyfrowej i robi jej zdjęcie komórką. W odwecie laska pstryka mu ze swojej. Wymiana argumentów policyjnych i w końcu cisza, muzyka silnika, bujanie. Pasażerom wracają tępe spojrzenia za okno, emocje opadają jak poziom benzyny, ciśnienie w kołach wyrównuje się.
analiza
Co laska chciała osiągnąć? Wzbudzić poczucie winy u kierowcy? Urozmaicić monotonną jazdę?
Ostatecznie odegrała rolę elementu wybitnie wkurwiajacego i rozpraszającego, bo bezpieczeństwo pasażerów wisiało na włosku.
Dwa razy pomyśl, potem zrób!
ambiwalentna autorefleksja
po co o tym piszę?
stało się, było minęło, przeszłość
no dobrze
ale to było ciekawe doświadczenie
no i co? takie sytuacje są przeżywane codzienne
no dobrze
ale poznałam lepiej siebie - nie boję się konfrontacji z głupotą i bezmyślnością
Dzisiejszy odcinek sponsorowała literka K
jak koniec ;D
Tłumaczę życie na pełnym etacie i przyznam, że choć jest to wyczerpująca praca, tym niemniej tematy budzące wątpliwości nie zostają wyczerpane. W rolę bibuły, czyli wybitnego środka pochłaniającego, wczuwa się oczywiście mój syn będący niewyczerpanym źródłem pytajników.
W sumie to ciekawe i stymulujące zajęcie, tak myśleć, a potem odpowiadać. Rodzic ma okazję sie przekonać, czy potrafi tworzyć definicje przystępne dla przedszkolaka i czy poziom jego wiedzy ogólnej jest głęboki, li też po kolanka?
Nie mnie oceniać czy Igor ma mądrą mamę, ale ona wszak bardzo się stara, naprawdę ;)
Kontynuując. W związku ze świeżym, przedszkologennym wysypem pojęć, wśród których rekordy popularności bije słowo - 'afera', chciałabym usystematyzować pojęcia mijającego dnia, poczynając od słowa:
awaria
Drzwi autobusu 815 zaplanowały się zaciąć dnia 9 czerwca 2011 r. o godz. 7.25.
Nawet dziarski kierowca nie potrafił tchnąć w nie życia cudownymi rękami. Rodzina pasażerów przyglądała się sytuacji w aureoli zadumy i oczekiwania. W końcu coś drgnęło. Na tylnej szybie pojawił się cień nadziei, a na imię było mu 825.
Zbita masa zaczęła się odrywać i przemieszczać. Ja wysiadłam ostatnia, z lenistwa albo chęci zbojkotowania owczego pędu, już nie pamiętam.
Wskutek swojej opieszałości ledwo wcisnęłam się na przód autobusu-wybawcy, oparcie znajdując jedynie w drzwiach.
awantura autoprezentacja asertywność agresja
Jedziemy sobie, jedziemy suchą szosą. Słucham muzyki na słuchawkach, ale od pewnego momentu dobiega mnie wyraźna wypowiedź pełna pretensji i cech zdartej płyty. Longplay do komórki w wykonaniu dziewczyny (zwanej odtąd laską), jak to KZK GOP Sp. z o. o. obniża komfort życia, jak to ona płaci za kwartalny i żąda by się nic nie psuło, że w Grecji to nie do pomyślenia (?!) itd.
Księga skarg i zażaleń zdaje sie nie mieć końca, za to natężenie decybeli rośnie. Reakcja ogółu zerowa.
W końcu otwieram usta i zwracam sie do tego ciężkiego przypadku brzmiąc mniej wiecej - proszę pani, zbyt głośno pani rozmawia, to przeszkadza kierowcy i pasażerom.
W odpowiedzi słyszę parsknięcie, że kto jej zabroni rozmawiać.
Z moją misją zaczynają sie utożsamiać inni. Wow! przybywa wsparcie.
Próby perswazji nie przynoszą jednak zadowalajacych efektów. Laska zawzięcie trajkocze do komórki i dalej odgrywa role życia - sędziego, malkontenta, idiotki i chama, bo obraża juz kierowcę, który ośmielił się miec wadę wymowy.
antrakt, 'a takiego wała', atak, argumenty
W końcu kierowca stawia kropkę nad i.
Na kolejnym przystanku kładzie ręce na kierownicy. Autobus nie rusza, co porusza tyły. Tyły włączają sie do akcji, która nabiera tempa. Laska w końcu milknie, łojć, byłby lincz inaczej.
Kierowca okazuje się, kończył kurs fotografii cyfrowej i robi jej zdjęcie komórką. W odwecie laska pstryka mu ze swojej. Wymiana argumentów policyjnych i w końcu cisza, muzyka silnika, bujanie. Pasażerom wracają tępe spojrzenia za okno, emocje opadają jak poziom benzyny, ciśnienie w kołach wyrównuje się.
analiza
Co laska chciała osiągnąć? Wzbudzić poczucie winy u kierowcy? Urozmaicić monotonną jazdę?
Ostatecznie odegrała rolę elementu wybitnie wkurwiajacego i rozpraszającego, bo bezpieczeństwo pasażerów wisiało na włosku.
Dwa razy pomyśl, potem zrób!
ambiwalentna autorefleksja
po co o tym piszę?
stało się, było minęło, przeszłość
no dobrze
ale to było ciekawe doświadczenie
no i co? takie sytuacje są przeżywane codzienne
no dobrze
ale poznałam lepiej siebie - nie boję się konfrontacji z głupotą i bezmyślnością
Dzisiejszy odcinek sponsorowała literka K
jak koniec ;D
Ależ atrakcje autobusowe!
OdpowiedzUsuńMagdo, Igor ma mądrą mamusię ;-) Żałuję, że tego nie widziałam na żywo :-) Dobrze, że zwróciłaś Lasce uwagę. Rozumiem, bo nie znoszę, jak ktoś gada mi nad głową, a tym samym zmusza do wysłuchiwania swoich wynurzeń, które nie dla wszystkich są interesujące.
no ładnie, rozpętałaś awanturę ;D
OdpowiedzUsuńno niestety są ludzie i ludziska, głupota nie zna granic a na takich jak ta laska nie ma lekarstwa :)
Głupia cipa, że się tak wyrażę - ale synowi przypadkiem o tym nie mów. :***
OdpowiedzUsuń;D
OdpowiedzUsuńCzy wszystkie "laski" muszą być takie głupie? Mam nadzieję, że to nie jest zaraźliwe, inaczej trzeba by ją na stałe do tej Grecji "wyemigrować"?;)
OdpowiedzUsuńi zdjęcia z ukrycia, no no...
OdpowiedzUsuńreportażystka się tu ujawnia :0
a tam z ukrycia, z archiwum ;))
OdpowiedzUsuńUWIELBIAM CIĘ i Twoje o świecie spostrzeżenia! a te autobusowe to mnie na kolana dziś powaliły, jakbym z Tobą z autobusie jechała.. choć od razu zaznaczam, że nie jestem laską:):P
OdpowiedzUsuńEch... I chyba tylko tyle odnośnie busowego epizodu. Cudnie napisane i spostrzeżone.
OdpowiedzUsuńA swoja drogę - ubieranie świata w słowa i definicje przystępne dzieciakom - sztuka arcy trudna!
ech dziewczyny:) Dziękuję za miłe komentarze:))
OdpowiedzUsuń