Co w trawie skrzypi...

Katowice w świetle dnia sa wypłowiałe i szorstkie, architektura kładzie na nich kanciaste łapy monstrum i zagrabia zieleń. Zabudowa przytłacza i w sumie nie ma na czym oka zaiwiesić, pozachwycać sie czym.  Szaro buro i kwadratowo.  Pewnie wiele jest takich miast, ale ja poznałam dobrze akurat Katowice, siedząc w tramwajach, autobusach, przebierając nogami po chodnikach.  To typowe miasto handlowe, gdzie witryna dotyka witryny rozmywając cień zabytkowych ornamentów ( bo stare kamienice nie są ich wcale pozbawione!) Po tym mieście się nie spaceruje, tutaj się wręcz, albo zaledwie, porusza. Tutaj się też nie odpoczywa z własnej, nieprzymuszonej woli, ale raczej z przymuszonej, wywołanej  opuchlizną nóg czy koniecznością zerknięciea do torebki.  Mnie przynajmniej trudno tu zwolnić chód i myśli. Niepochlebnie sie wyrazam o stolicy regionu, ale zmienię to wraz z zachodem słońca, bo chodzi o to, że miasta, nawet te brzydk...

Zdruzgotana jestem. Żniwa mię wykończyły. Takie te zniwa zielone, wysokie, chleba z nich nie będzie. Na wsi chwyciłam za kosę i żęłam jak nawiedzony Piast. Ciotki zza miedzy sie przyglądały i rozdziawiały, na moje zamachy z półobrotu. Ano, miałam kaprys, a teraz jestem bijacym (ukatrupiam co podfrunie ;) źródłem kwasu mlekowego i pewnie dlatego komarzyce tak do mnie lgną, a ja je z ręcznej dubeltówki - plask plask. Zdaje się jestem ucieleśnieniem komarzych marzeń przez te prace polowe. Przeczytałam, że komary zwabia zwiększone stężenie dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu, kwas mlekowy i inne składniki potu w tym piwne zapachy.  Wszystkie te składniki zapewne wydzielałam w nadmiarze, tym bardziej ze harówka była podchmielana sporadycznie, by stać sie z czasem rozrywkowym zajęciem ;) Dzisiaj jednak poczułam na własnej skórze, co znaczy być mądrym po szkodzie. Nie pomógł gęsty obłok Antybzzz, w który weszłam zanim wyszłam z domu. Nie pomagały...

Wieść niesie, że męski świat osadzony jest w konkrecie, że płeć, ta druga, stąpa mocno po ziemi, nie owijajac w bawełnę, nie lejąc wody, nie plotąc co ślina na język przyniesie.  To taka z grubsza obiegowa opinia z  mocno sfatygowanej  szuflady, bo są przecież mężczyżni gaduły, marzyciele ... Bywa też mnóstwo stanów pośrednich, bo indywidualność wymyka się jakoś płciom mózgu, moim zdaniem. Nigdy też na nie (różnice) baczniejszej uwagi nie zwracałam. Są męskie kobiety, kobiecy faceci ( jakkolwiek by to zabrzmiało;P) ale do czego zmierzam... Na pytanie jak to jest być tatą usłyszałam - pytanie: Y khmm ... ale jak ci mam odpowiedzieć? Chyba nietrafiona pora , brzask , parząca się kawa i ulatniajace dopiero co sny.  Odpowiedź ta jednak wymyka się wydzielonym przeze mnie przegródkom - ani konkretna, ani wylewna, po prostu żadna ;P  Dopytam później, choć i tak sie domyślam prawdy, a wyrafinowanej odpowiedzi nie spodziewam ;) Dziś,...

pokuszę sie o mały emocjonalny ekshibicjonizm:) kocham mojego męża jak anieli :)) Ostatnimi dniami było napiecie i dochodziło do zwarć, ale w moim zamknietym obwodzie. Chodzi o takie babskie sprawy..typu...będzie potomek, czy też fałszywy alarm , a jeśli fałszywy to co to ciało wyprawia i niech nie igra, bo dostanę fixum dyrdum..bla bla bla.... Światełko czerwone jarzyło jak diabli. We dnie i w nocy pulsowało spać nie dając. Po raz  drugi w zyciu weszłam w poczekajkę na przystanku Dziecko-wice. Fotoplastykon pieluszek i sliniaczków przesuwał sie przed oczami miarowo, acz bezustannie. W koncu rzekłam mężowi, że ekhmmmm...zostaniesz tatkiem na bis raczej ( i to w przeddzień dnia taty) Nie wiem czego oczekiwałam, ale bacząc na nasze finasowe rezerwy, a raczej ich brak słyszałam już w myslach zgrzytanie zębami i widziałam przewracanie oczami i stukanie palcami o blat. No, nieciekawie mi sie to jawiło.  Usłyszałam w swoim kierunku.... noo...

Wczorajszy wieczór upływał w deszczu kolorów i nut, był roziskrzony do granic mozliwości i wizualnego kiczu. Kicz był zamierzony i bardzo na miejscu, po prostu pasował do muzycznego klimatu jaki zapodała podczas koncertu w katowickiej Hipnozie  Cibelle  (jej adres myspace dla ciekawych). Tą brazylijską artystkę, bardzo wszechstronną i oryginalną, poznałam parę lat temu. Od razu przypadła mi do gustu. Pierwsza płyta , najbardziej popowa i melodyjna wpadła mi w ucho o właściwym czasie. Jej późniejsze albumy dojrzewały i zmieniały się razem ze mną. Obecnie to tygiel róznych gatunków, od bossa novy przez punk po jazz. Zresztą bardzo zgrany. Cibelle jest dla mnie fenomenem scenicznej i muzycznej kreacji. Jej występy to kompletne, wyrafinowane show, gdzie muzyka wciela się w tło, tło w muzykę, wszystko harmonijnie przenika, buzuje i czaruje. Wczorajsza feria barw i dżwięków osnuwała i opętywała w magiczną sieć.  Sama Cibelle jest...

Podczas kolejnej, jakże zmysłowej, podróży po blogach zbłądziłam do twórczego pokoju .  Jako że nosiłam się z zamiarem ukształtowania kartki na dzień taty, postanowiłam  stworzyc ją na wzór podanej mapki. To moje bardzo pierwsze mierzenie sie z wyzwaniem, rzucanym przez utalentowane i doświadczone "skrapczynie" z tego artystycznego salonu i w ogóle :) Balonowy pomysł wpadł niedawno, skrystalizował sie podczas oglądania prac z takim podniebnym motywem..miedzy innymi u przezdolnej i prze-pomysłowej Cynki  , od której (jak i od wieeeelu innych dziewczyn) czerpię inspiracje. Na załączonych obrazkach nie ma dedykacji (w lewym dolnym rogu kartki), bo ciągle się zastanawiam, co wpisać tacie i jak to wpisać:) Myśle, że nie stanowi to problemu i że praca zostanie zaliczona w poczet "wyzwaniowy" ? ;)Litery jakoweś pojawią się na pewno. Otóz i moja fantazja podniebna, w stylu safari : Dziękuję za spojrzenia i miłego dnia życzę, bo jasno sie zapowiada!!

Dzieki za życzenia urodzinowe, baaardzo !! Uśmiecham sie do Was bananowo i przyjacielsko ;) Dziś dla odmiany bedą....nooo co? (tu przeciągam strunę) ? ? ZDJĘCIA będą  ;D Upały, upały i po upałach, ale jeszcze przedwczoraj toczyła sie w kuchni walka upałów z wiatrakami..wia-tra-kiem... Uczucie  jak podczas sztormu na pełnym morzu, prawie;) Za żagle robiły małe wstążeczki podoczepiane do szprych. Wstążeczki były (są) żółte, zdjęcia czarno białe, ale biel złamana adwokatowym kremem czyli jakby okolice żółtego też;) Kiedy upały sie skończyły, nagle zaczęły się gromadzic chmury. Jak sie juz zeszły gromadnie, to ułozyły w takie obłe kształtki i zaczęły kipieć . W momencie zagotowania spadł deszcz i zagrzmiało od stu piorunów. Siedzieliśmy z synkiem na balkonie wsród tych targających niebo strzał i tak się zapatrywali na nie. Niebo w rzeczywistości nie miało aż takich kolorów, ale mnie się wydawało, że ma:)) To etap pierwszy- chmur gromadzenia: ...

Właśnie ukończyłam kolejny poziom życia z wynikiem 33 i otrzymałam promocję do klasy następnej. Chce sie uczyć dalej :) Mój portret pt. "Kobieta z przedziałkiem" ;D  (pół kobieta pół dziecko raczej) 27 lat różnicy na przecięciu lini ..ech...

No tak, Ogrodzieniec jest juz wspomnieniem w perspektywie historycznej jak i naszej, familijno-wycieczkowej. Z drugiej strony, choć to ruiny to jednak żyją. Odradzają się z kazdym turystą i mają się bardzo dobrze. Zakonserwowała je komercha. Najeżdżając na zamek kilka dni temu miałam nieodparte wrażenie, ze najpierw postawili tu stragany i inne "cywilizowane" atrakcje, a potem dopiero nawieźli tych kamieni jurajskich i utoczyli z nich gród. Trudna i mozolna jest droga na zamek, szczególnie z trzylatkiem o rozbieganym spojrzeniu.  Zanim przestąpilismy most zwodzony, zwiodła go przeróżnej maści tandeta.  Tandeta sredniowieczno-renesansowa. Mix lepszy niż knorra.  Sztylety, toporki, maczetki, a dla panienek wianki z welonami. Dmuchane pałace, strzelanki z łuku i inne widokówki.  W końcu dotarliśmy na wzgórze, jeszcze nie było tyle ludu i wolna lipa się znalazła, więc usiedliśmy a odpoczęli w jej cieniu. Móc spod tej lipy napaw...

   . Czasami jak się zasiedzę przy kompie, a nagle pojawi sie koło mnie mój pierworodny, to w przypływie wielkiego tsunami wyrzutów sumienia rzucam wszystkim, myszką klawiaturą..kubkiem i jestem otwarta na wszelkie jego sugestie. Więc przyszedł był do mnie ów syn przed jakąś chwilą, taszcząc  pokaźny, zielony tobołek  i wypowiadając zdanie - M amo namiot. Rozłożymy go!! - odezwałam się euforycznie i w momencie realizacji zamysłu wysypałam na podłogę pół bałtyckiej plaży. Sie posypały wspomnienia, sie przyplątała nostalgia, ale cóż, trzeba było pozamiatać , a namiot wziął prysznic i obecnie paruje na balkonie. tak więc do wspomnien wrócić chciałami coś "znadbałtyckiego" wykopałam Bałtyk - morze moje najulubieńsze, a byłam nad trzema ;) Lubię jego szare kolory i klimat, taki juz skandynawski nieco. W ogóle to jestem potomkinią Wikingów;) W poprzednich życiach chyba miałam białe włosy (na zdjęciu fatalnie żółt...

Zapodziała mi się komórka, nie wiem gdzież ona i czuję sie nieswojo. Niepokojące, jak to sie człowiek przykleja do kawałka plastiku. Ja bez niego czuję się niepewnie, jestem niepełnosprawna i spowolniona, jakkolwiek okrutnie by to zabrzmiało. Z drugiej strony, równie mrocznej, miewam reakcje lękowe jak się odzywa i bądź tu człowieku normalny.       Jak przez mgłę pamiętam czas, kiedy mieszkałam z rodzicami i siostrą i nie mieliśmy wcale telefonów, nawet stacjonarnego. Odwiedzało sie znajomych , rodzinę,  urzędy, nie bedąc pewnym, czy się kogoś zastanie w domu, czy sie sprawy pozałatwia. Wszystko robiło się na wyczucie, niepewnie...ale jakoś się żyło, bez żalu, bez większego stresu. No tak przypomniało mi się, że tęsknimy bardziej za tym, czego spróbowalismy, spodobało sie, a potem  zostało odebrane, nie tęsknimy tak za rzeczami do których nie zdążyliśmy przywyknąć.  Przyzwyczajenie jest drugą naturą, więc jestem prostym ...