Przejdź do głównej zawartości

Rower jest wielce ok, rower to jest świat... ze specjalną dedykacją dla męża, który mierzy czas obrotami koła.

Cezik znowu zaskoczył. Tym razem zagrał na szprychach, dzwonkach i ramie.
Kto jeszcze nie zna Cezarego z Gliwic nic straconego -  'klejnuty', albo autorski kanał na Youtubie gwarantują ubaw po pachy, uwielbiam.
Tym razem cover piosenki Janerki sprzed kilku lat.

kul na maksa, ful i ekstra ;)





a  co powiecie o tym:

to sie nazywa talent!





Komentarze

  1. devinette28 sierpnia 2013 11:23

    Nie mogę do końca rozgryźć fenomenu Cezika, ale daje chłopak radę. Trzeba mu to przyznać.

    OdpowiedzUsuń
  2. Magda28 sierpnia 2013 22:15

    a co tu rozgryzać? ktoś kreatywny zaczął się bawić muzyką, podoba sie albo i nie, ot filozofia :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown31 sierpnia 2013 04:24

    Lubię gościa, ma talent :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown4 września 2013 07:36

    Jestem chyba jedyną osobą, która nie widziała ani jednego filmiku Cezika. Ale obiecuję nadrobić zaległości! ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Unknown5 września 2013 02:44

    Cezik wymiata! Naprawdę utalentowany chłopak !

    http://oh-and-ah.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  6. Natalia 5 września 2013 08:30

    Ach ten Cezik, poprawa humoru gwarantowana:)

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy22 września 2013 14:30

    Pierwszy raz widzę i jestem pod mega wrażeniem :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rzecz o zaufaniu w połączeniu ( czyli) nie musisz się tego uczyć w szkole, doświadczenie jest nauką powszednią.

Prześlij komentarz
Czytaj więcej

karmienie duszy

  Wolę karmić duszę na łonie przyrody niż w świątynnych murach i jest mi z tego powodu niezwykle lekko.  Dokarmianie zwykle odbywa się na aluminiowych rumakach z wiatrem we włosach. Wieki temu popędzalibyśmy pewnie koniki po stepie, dziś sunęliśmy nadwiślańska trasą rowerową z Gorzowa do Okleśnej. Spory odcinek, bo 60 km tam i z powrotem, ale bardzo urokliwy i po płaskim :) W moim przypadku nigdy nie jest od do, bo we krwi mam kluczenie.  Tyle ciekawych miejsc po drodze. Dziwne strachy na wróble i inne ptasiory ubrane w białe kitle, albo pomarańczowe kapoki. Rzeczne zaułki, meandry, brzydkie kaczątka tuż przed transformacją, i te pozytywne kolory słoneczników, kukurydzy i różnej maści ziół. Cudnie!   Kiedy mijaliśmy rowerzystów bijących życiowe rekordy miałam ochotę napisać na asfalcie " Poczuj jak pachnie teraz powietrze". Ale co kto lubi...        
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

dalekosiężnik wzrokowy

Zrobiłam z blogowych wpisów mozaikę i się prawie popłakałam, a na pewno oczy się zaszkliły. Mozaiki są zdradliwe. Pochlipałam nad tymi wszystkimi blogami, co ich już nie odnajduję, co do nich zabarykadowano drzwi, co to o sobie zapomnieliśmy. Zasmuciłam się z powodu wszystkich ludzi, którzy już nie piszą, bo odeszli w zaświaty albo piszą, ale emigrowali w inne blogosfery. Zastygłam na kilka chwil podczas czytania własnych słów sprzed lat kilku. O mamo, jak dobrze, że tego bloga mam. Kawał życia, okruchy historii, tyle przetrawionych myśli. li. Wzrusz!
Prześlij komentarz
Czytaj więcej