Przejdź do głównej zawartości

odchwaszczanie doraźne, bez widoków dalekosieżnych

Uschło blogowe poletko. Trzeba sie przedzierać przez chaszcze czasu i zapomnianych dni.
Tydzień za tygodniem leci ciurkiem, przystaje tylko wtedy kiedy dopada mnie myśl o tej ciągłej zmianie wszechrzeczy, o ustawicznym przekształcaniu krajobrazu życia. Jejku, jaki patos.
 Igor sie zpierwszoklasił. Na razie leniwie, bez napinki, aczkolwiek matematykę już uznał za ulubioną, a religie i w-f ulokował na szarym końcu. Szkoła dotychczas nie przysparza kłopotów, co inne tak. Tata mój mizernieje już półtora miesiąca w szpitalu. Ciężka sprawa, właściwie w tych okolicach moje serce najszybciej bije, a sen nie przychodzi na dobranoc. Namacalny obraz przemijania w ciele bliskiego człowieka, który dysponując godzinami bezczynnego czasu  zaczął liczyć myśli i spostrzeżenia (więc jednak czynność istnieje  - kartezjańska) Ostanio przez telefon powiedział mi, że na świecie panuje równowaga. Zgodziłam sie  z nim, ale nie przestudNiowałam tematu. Przestudniować problem znaczy go zgłębić heh. Raczej jestem powierzchowna, tak, jestem taka.
Kiedyś nawet pomyslałam, że wszystkie wpisy na blogu ( te, wiecie, niby intelektualne) nie dobijały sedna, a były balonikiem wypełnionym helem - śmieszne i nadęte.


Bez kota nie jestem juz sobą;) Kota traktuje jak dziecko. Jest we mnie podobny niepokój jak matki o potomstwo, stwierdzam przeto że istnieje kocierzyństwo. Sam-Julian jest cudownym kawałkiem osierścionego mięska, zjadłabym.


Nie wiem co pisać
na razie



Komentarze

  1. Co kolwiek Twoj tato mial na mysli to na pewno mial racje, chociaz chyba lepiej nie zglebiac tematu. Igorowi sukcesow zycze.

    OdpowiedzUsuń
  2. Zdecydowanie istnieje też psiorzyństwo...

    OdpowiedzUsuń
  3. Boję się zgłębiać niektóre tematy. Czasem napompowany słowem balonik jest lepszy od wiedzy, obrazów, świadomości...Są rzeczy w życiu które mnie masakrycznie przerażają i nie chcę ich dotykać głębiej......Kocham kocie futro, które mruczy i się łasi...Mój syn jest alergikiem i tulam tylko cudze koty...

    OdpowiedzUsuń
  4. Też sie boję. Chyba przeczuwamy odpowiedzi.

    OdpowiedzUsuń
  5. Przestudniować - wielbię Twoje neologizmy, to jak piszesz, widzisz świat. Wzruszyłam się. Wszystkiego dobrego życzę.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rzecz o zaufaniu w połączeniu ( czyli) nie musisz się tego uczyć w szkole, doświadczenie jest nauką powszednią.

karmienie duszy

  Wolę karmić duszę na łonie przyrody niż w świątynnych murach i jest mi z tego powodu niezwykle lekko.  Dokarmianie zwykle odbywa się na aluminiowych rumakach z wiatrem we włosach. Wieki temu popędzalibyśmy pewnie koniki po stepie, dziś sunęliśmy nadwiślańska trasą rowerową z Gorzowa do Okleśnej. Spory odcinek, bo 60 km tam i z powrotem, ale bardzo urokliwy i po płaskim :) W moim przypadku nigdy nie jest od do, bo we krwi mam kluczenie.  Tyle ciekawych miejsc po drodze. Dziwne strachy na wróble i inne ptasiory ubrane w białe kitle, albo pomarańczowe kapoki. Rzeczne zaułki, meandry, brzydkie kaczątka tuż przed transformacją, i te pozytywne kolory słoneczników, kukurydzy i różnej maści ziół. Cudnie!   Kiedy mijaliśmy rowerzystów bijących życiowe rekordy miałam ochotę napisać na asfalcie " Poczuj jak pachnie teraz powietrze". Ale co kto lubi...