Jak długo jesteś w stanie wytrzymać samotność?
Kiedy jestem sama, fizycznie, jestem wolna - robię co chcę, nie robię czego nie chcę. Jednak dlatego, że nadal żyją we mnie rzeczy zdarzenia ludzie, nie jestem samotna. Bycie samemu jest znośne, to nie to samo, co bycie samotnym.
Kiedy jesteś sam, ale nie samotny, jestes w stanie zmierzyć sie z najtrudniejszym.
Najtrudniej zaś poznać samego siebie
Natasza Caban jest na dobrej drodze
Kiedy jestem sama, fizycznie, jestem wolna - robię co chcę, nie robię czego nie chcę. Jednak dlatego, że nadal żyją we mnie rzeczy zdarzenia ludzie, nie jestem samotna. Bycie samemu jest znośne, to nie to samo, co bycie samotnym.
Kiedy jesteś sam, ale nie samotny, jestes w stanie zmierzyć sie z najtrudniejszym.
Najtrudniej zaś poznać samego siebie
Natasza Caban jest na dobrej drodze
;) bo tak to jest, potrzebuje samotności... i portów :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam byc sama:) Jestem szczesliwa w moim malzenstwie tylko dlatego, ze dajemy sobie nawzajem wystarczajaco duzo przestrzeni. Jeszcze lepiej byloby, gdyby Wspanialy musial czasem gdzies wyjechac, ale to juz chyba pozostanie w strefie marzen;) On sie nie lubi ze mna rozstawac, ja nie mialabym nic przeciwko;)
OdpowiedzUsuńNigdy nie jestem samotna i bardzo lubie swoje wlasne towarzystwo.
Zgadzam się - najtrudniej poznać samego siebie, zwłaszcza teraz, kiedy każdy ma tak mało czasu, bo ciągle za czymś goni, czegoś szuka, aż w końcu dochodzi do tego, że nie ma nawet do swojej dyspozycji pół godziny w ciągu dnia, by poczytać książkę.
OdpowiedzUsuńTaka samotność raz na jakiś czas to bardzo dobre doświadczenie - wreszcie możemy się skupić na tym, co sami chcemy i do czego dążymy, a nie na tym, czego świat oraz inni oczekują.
Myslę, że ludzie za czymś goniąc, czegoś szukając, tak naprawdę próbuja dogonić siebie, odnaleźć siebie.
UsuńProblem tkwi w tym, że szukanie siebie poza sobą jest złudną otoczka prawdziwego życia, bo sprowadza sie zwykle do tego co napisałaś - skupianiu się na tym czego inni oczekują.
dotykasz znowu wnętrza mojej głowy :) lubię być sama. zwłaszcza kiedy On wyjeżdża. wtedy chyba najbardziej. i tęsknie. i lubię ten stan. czasem sobie tylko myślę, że moje pławienie się we własnej samotności zamyka mi drzwi do innych ludzi, a to chyba niedobrze.
OdpowiedzUsuńbyc może chwilowo zamyka, ale nie zatrzaskuje na zawsze, prawda?:)
OdpowiedzUsuńW moim przypadku wygląda to tak, ze jestem atrakcyjna towarzysko max 2-3 dni potem jakby sie wyczerpuję, milknę i mam ochotę uciec do lasu by się zresetować.
Podziwiam bardzo mocno, chociaż gdybym była wytrawną żeglarką pewnie częściej wybierałabym się w samotne rejsy, bo wytrzymać w samotności mogę i to długo.
OdpowiedzUsuńpozdrowienia!
Ooooo ja mam ochotę też mieć taką swoją pustelnię ;)
OdpowiedzUsuńUwielbiam te chwile kiedy moge pobyc smotnie sama ze soba... coz, powiem nieskromnie: lubie siebie w tym sam na sam!
OdpowiedzUsuńSerdecznosci
Judith
Też lubię być czasami sama :) Myślę, że to chwila wytchnienia dla każdego komu nie doskwiera samotność.
OdpowiedzUsuńWytrzymałam dwa i pół roku samotności. Cenne doświadczenie, którego nie polecam jednak nikomu. Zwłaszcza temu, co nie chce stanąć oko w oko z demonami. Bycie ze sobą sam na sam to inna bajka. Nawet fajna :)
OdpowiedzUsuńsamotność nie jest zla, można się do niej przyzwyczaić, można ją nawet pokochać.
OdpowiedzUsuńUwielbiam być sama ale nauczyłam się tego z czasem. Kiedyś panicznie bałam się być sama, a teraz czekam na to z ustęsknieniem. Myśli się wtedy układają, i można posłuchać co nam w duszy gra:)
OdpowiedzUsuńdla mnie samotność to trauma z dzieciństwa, ja sama zawsze w wielkim domu po śmierci mamy...czy wyleczyłam się z potrzeby bycia zawsze z kimś? podleczona jestem przez dzieci, ale gdy zostajemy w trójkę bez męża nie śpię całą noc, czuwam jak w dzieciństwie...ale nauczyłam się doceniać wolność w związku, samotne chodzenie do kina, wieczorne spacery z psem, inne filmy w różnych pokojach, kiedyś byłby to dla mnie nie do przeżycia...buziaki Basia
OdpowiedzUsuń