Co w trawie skrzypi...

Przedwczoraj, po prawie rocznej przerwie, przeprosiłam się z kierownicą.  Ło matko z córko, ale przeżycie, wręcz traumatyczne, jak depilacja pachwin albo coś.  Bo ja się bardzo dobrze prowadzę, ale z dwuśladami bywa raz tak, raz siak. Niektórzy uwielbiają popędzać swoje fiaty, ople,  mnie z tego średnia przyjemność przypada w udziale.  No, ale przemogłam się i nawet uwaga synka nim wsiadł do fotelika pt. mamo, ale sobie po-ćwi-czy-łaś??  mnie nie odwiodła. Przezywam, jak mrówka wschód słońca ...  ale niedzielni kierowcy już tak mają, a ja najgorzej mam z podjazdami..yyy, obsuwam się, staczam... Co do staczania sie, zapuszczania i ogólnej abnegacji, to w dalszym ciągu włosy mi rosną, którą to samowolkę poczytuję za osobisty sukces. Zwykle jak tylko z przydługim futrem mi się nie układa, mówię mu adios i stawiam irokeza. Teraz upodobniłam sie ponoć do Zielińskiej, taka ruda, mała...znacie? Upodobniłam sie tylko od lini karku wzwyż, gdyż spuszczając wzrok...

pisałam, że nie skoczę ze spadochronem? pisałam.  jestem spod znaku bliźniąt, trygon powietrze (czy jakoś tak ;) Powietrze - swietna sprawa - oddycham! powietrze to jednak dla mnie pustka, boję się pustki, nie łapie jej....  ale wzruszyłam się, że inni sie nie boją dech mi zaparło

U Izy dowiedziałam się, że dziś światowy dzień naszego centrum dowodzenia.  Mózg mam na myśli. ooo... ...mózg mam na myśli...dobre!:) Mózg jak wiadomo to bardzo skomplikowany organ, komputerek. ....    Naukowcy uważają, że wykorzystujemy zaledwie 10% możliwości, jakie daje nam nasz mózg. Wykonując codziennie rutynowe czynności rozleniwiamy go. A powinno być odwrotnie. Wskazane jest dostarczanie mu intensywnych bodźców. To sprawi, że będzie pracował na naprawdę wysokich obrotach... O jakiego rodzaju bodźcach więc mowa, żeby były intensywne?   Pierwsze do głowy przyszły mi bodźce intelektualne, czyli należy dużo czytać, rozwiązywać, próbować zrozumieć, dziwić się, dziwić i jeszcze raz to samo;) ... To może pochylę się nad Ulissesem, albo połknę (jeśli przełknę) jakieś dzieła starożytne, bullę papieską, cos w ten deseń ;) Pewnie tez chodzi o sex, skoki ze spadochronem, roller coster.....hmm.......tez się nie będę w takim razie oszczędzać ;P  Choć tak...

Jak hip hopu nie słucham tak z tymi dziewczynami wyczyniam nocny taniec kangurów.  Bujająca ta Akua Naru...taki soulowy aerobik z uśmiechem na ustach :) muzyka rządzi, litera pisana aktualnie nie Kiedy się tak odbijałam przy załączonych obrazkach, klik, zaskoczył w pamięci hicior osobistych lat licealnych.  Zawsze i wszędzie przy tym zatańczę!! Ladies and gentleman, as you know we have something special down here at Birdland this evening...a recording...

Uwielbiam wieczory kiedy gawędzimy sobie z Leszkiem, a Igorek juz śpi.  Wczoraj gadalismy i równocześnie przygotowywaliśmy bigos z 3 wielkich słojów kiszonej kapusty, które dała nam mama. Bigos dochodzi nawet dzisiaj , bulgocze i kapuściane zapachy rozlewa po mieszkaniu, a ja sączę kulturalne piwko i wyciągam z zanadrza wczorajsze zapiski. Czasem, coś co powie mój mąż dociera prosto z jego serca do mojego, jakbyśmy mieli jeden krwiobieg. To , że napisałam 'czasem', świadczy tylko o tym, ze on małomówny jest i tyle:) ..gdyby nakręcić twoje życie kamerą, to wydaje się ono tak samo nudne i podobne do siebie, ale w tobie ciagle cos się zmienia i jesteś inny z każdą chwilą. Życie jest zawsze bogate. Gdyby ktoś miał wątpliwości, czy jego zycie jest wystarczająco intensywne, niech spojrzy w głąb siebie... zostawiam was z tym i idę doglądać staropolskiej potrawy:)

Lucy kołysze się na gałęzi wachlując stopą wilgotne powietrze sawanny.  Ziemię wymasował nocą deszcz i okolica w całym bezkresie paruje, unosząc nad równiną tumany zapachów.  Lucy parska, jej szerokie nozdrza łaskocze miodowy zapach akacji. Dłużej zatrzymuje wzrok na pomarańczowej plamie wspinającej się niespiesznie po tasiemkach chmur. Stroszy bezrozumnie brwi, przechyla głowę. Wzbierająca fala energii płynie ku niej od słońca, lecz miliardy wyładowań w mózgu nie potrafią jeszcze udźwignąć gwiezdnej abstrakcji. Ciężar wrażeń opisuje dreszcz, dźwigając włosy Lucy i pieczętując odwieczny kontakt ze źródłem. Życie pulsuje i tłoczy krew, znaczenie jeszcze się nie narodziło, piękno świata pozostaje nieopisane.      Pod pachą pojawia się małe futerko o dużych oczach i prostych, mocnych zębach. Lucy czochra dziecko. Może jej? Piętro drzewa zajmują wybudzające się samice i ich młode, z dołu słychać pohukiwania i plaski nóg w mulistej ziemi. Wyżsi o głowę s...

Kuchnia to oswajana przestrzeń, ciągle i ciągle. Moja wiedza w tej dziedzinie wciąż ewoluuje, rozwija się tworząc ciąg wieloskładnikowego, kulinarnego dna ( nie mylić  z dnem;).  Niedziela upływa kosmicznie. Posiedziałam parę godzin w okolicach pieca oswajając sie z mętną materią mąki orkiszowej i rojem asteroidów siemienia lnianego. Z melanżu cząstek elementarnych powstało ciemne ciasto,  płaski spodek z jabłkowym pierścieniem pośrodku. Czy niebo w gębie?...mhmm.... Na pewno też odkrycie nowych współrzędnych :) Teleportacja danych bazowych nastąpiła z tego świata. ....  kosmiczny prom wystartował, bez obciążenia plazmą zakalca! Pochłaniam mój wypiek z wypiekami na licach, bo podróżuje w czasoprzestrzeni ciekawych filmów.  Wczoraj był "Wzrost", który z you tuba juz ściągneli raptusy, a dziś ciąg dalszy odysei, m. in . tutaj O wszechświecie! jak mało cię znam!

Dwóch mnichów zen, Tanzan i Ekido, szli wiejska drogą, która po obfitych deszczach stała się bardzo błotnista i grząska. Mijając jakąś wioskę, spotkali młodą kobietę, która usiłowała przejść na drugą stronę drogi, ale wzdrygała się, bo błoto pochlapałoby jej jedwabne kimono. Tanzan wziął kobietę na ręce i przeniósł.  Mnisi szli dalej w milczeniu. Po pięciu godzinach, gdy zbliżali się już do świątyni w której mieszkali, Eikido nie mógł już dłużej wytrzymać i spytał kompana: "Dlaczego niosłeś tamtą dziewczynę? My mnisi nie robimy takich rzeczy". "Postawiłem ja na ziemi pięć godzin temu - odparł Tanzan - a ty nadal ją dźwigasz?". Jak często nie potrafimy pożegnać się z sytuacją z przeszłości, gromadzimy w sobie balast, który utrudnia dalszą drogę? Pięknie byłoby nauczyć się nie ożywiać w umyśle przeterminowanych urazów, wrogości, żalów.  Zamiast kręcić w kółko ten sam mentalny film, odnaleźć się i trwać w chwili teraźniejszej.  Życzę Każdemu:)