Przejdź do głównej zawartości

droga krzyżowa

Jak wyglada świat z perspektywy ramion. Juz opisuję - boleśnie. Czuję sie na 1,50m albowiem na zgiętych kolanach człapię i szuram.
 A mówili mi - nie dźwigać 20 kilo potomstwa, bo łupnie w krzyżu po raz kolejny. Mówili, powtarzali, a ja nie wzięłam sobie do serca, a na plecy.
Co ja tam znalazłam w apteczce? - diclofenac, tolperis...wszystko przeterminowane. Żeby wrócić do pionu, muszę się nawcinać chemii i nie ma wykrętów, chyba że w pozycjach yogi ;)

Lekarz czeka, a mnie półgodzinny spacerek na przystanek autobusowy co go z okna widzę...

Komentarze

  1. Oj, to współczuję. Znam ten ból. Dotarcie na przystanek to jest wyzwanie! Oszczędzaj się i dochodź szybko do pionu. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. O rany!
    Macierzyństwo wymaga poświęceń, ale następnym razem nie przesadzaj, bo... Twoje zdrowie jest bezcenne...
    Szybkiego powrotu pionu i bezbolesności :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Współczuję Ci bardzo! No i nie dźwigaj więcej!
    Mam nadzieję, że przepisane środki będą skuteczne! :)
    pozdrowienia!

    OdpowiedzUsuń
  4. ja to bym z chęcią na jakieś masaże się wybrałam ... tez powinnam już nie dźwigać swego dziecia, ale tak łatwo to nie przychodzi ... nie?

    OdpowiedzUsuń
  5. Musisz uwazac, z kregoslupem jak juz wiesz nie ma zartow. Ja wiem, ze ciezko, bo dziecko i serce krwawi, ale nie mozesz. Mam nadzieje, ze to w miare szybko minie.

    OdpowiedzUsuń
  6. Dużo serdeczności - Połamańcu! Niech się goi jak najszybciej! Niech Szczęście przytuli ile wlezie i pochucha, a do dzieciowego wesela się zagoi!!! Buziaki nabzdyczone wiosennie przesyłam!!!! Pod to zdrowienie;)

    OdpowiedzUsuń
  7. to pewnie jako dodatek do chemii, jaki masaż by się przydał?!
    zdrowia życzę i wytrwałości w dochodzeniu do formy!
    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  8. No to rehabilitacja konieczna... masaż!

    OdpowiedzUsuń
  9. No wiesz, dziewczyno... Dbaj o siebie, ni rób sobie tak.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ulala... nosiła Magda razy kilka. Kuruj się :)

    OdpowiedzUsuń
  11. hej!!ja tak tuląc i dźwigając dwoje moich skarbow dorobiłam sie przepuchliny na kregosłupie...poczytaj o Mc Kenzy to metoda ćwiczeć na kregoslup ,która ratuje ludziom zycie, a lekarze nic ci nie pomogą jedynie chemią uśpią na chwile ból...zdrówka życze:)

    OdpowiedzUsuń
  12. ja się też kiedyś tak dzieciakiem urządziłam. sięgnęłam po jedenaście kilo żywej wagi wyciągniętymi rękami w kucki po dziecię leżące w foteliku. Jak chrupnęło to mi całe galaktyki przed oczyma zawirowały. Ketonal też jest dobry - oprócz smarowania dobrze jest wziąć tabletki. no i oszczędzać własny grzbiet.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

śmierć jest przecinkiem

Dlaczego śmierć nie miałaby być piękna? Jest tak naturalna i powtarzalna. Jest elementem garderoby ciała, dlaczego więc nie zachwycać się nią jak broszką spiętą z istnieniem? Tylko nieprzywiązanie do tzw. życia to umożliwia, albo myślenie o nim (życiu) jak o perpetuum mobile w którym śmierć jest przecinkiem. Śmierć jest jak kwietna łąka pośród pożogi, bo bywa wybawieniem, ale głównie po prostu JEST.  I te refleksje pojawiły się po filmie " Civil war' który ma odzwierciedlać niepokoje zza oceanu dotyczące politycznych rozłamów i rewolucji, ale moją wrażliwość ukierunkował w inne rejony. Otóż bardziej zafascynowały mnie wewnętrzne procesy bohaterów, dziennikarzy którzy rejestrują aparatem trawioną wojną domową rzeczywistość. Dla nich śmierć jest kompanem, z którym się układasz lub wojujesz, a każdy z nich balansuje na tej linie na swój sposób. Bo zycie i śmierć są sobie takie bliskie jak bliźniacze rodzeństwo. Śmiało nazywam wojną cywilną również tą, którą toczymy wewnątrz. Kied...

karmienie duszy

  Wolę karmić duszę na łonie przyrody niż w świątynnych murach i jest mi z tego powodu niezwykle lekko.  Dokarmianie zwykle odbywa się na aluminiowych rumakach z wiatrem we włosach. Wieki temu popędzalibyśmy pewnie koniki po stepie, dziś sunęliśmy nadwiślańska trasą rowerową z Gorzowa do Okleśnej. Spory odcinek, bo 60 km tam i z powrotem, ale bardzo urokliwy i po płaskim :) W moim przypadku nigdy nie jest od do, bo we krwi mam kluczenie.  Tyle ciekawych miejsc po drodze. Dziwne strachy na wróble i inne ptasiory ubrane w białe kitle, albo pomarańczowe kapoki. Rzeczne zaułki, meandry, brzydkie kaczątka tuż przed transformacją, i te pozytywne kolory słoneczników, kukurydzy i różnej maści ziół. Cudnie!   Kiedy mijaliśmy rowerzystów bijących życiowe rekordy miałam ochotę napisać na asfalcie " Poczuj jak pachnie teraz powietrze". Ale co kto lubi...        

Rzecz o zaufaniu w połączeniu ( czyli) nie musisz się tego uczyć w szkole, doświadczenie jest nauką powszednią.