Przejdź do głównej zawartości

wiązanie krawatu...

....to jest sztuka....

 i to jedna jedyna w domu !! ;)

Nie posiadamy ilości  >1, ani umiejetnosci wiązania męskiego powrozu.
Z musu włączamy filmik instruktażowy.
Poniżej prezentacja jak bardzo nie umiemy;)

Komentarze

  1. Witaj, ja też niedawno musiałam zawiązać krawat, cóż troszkę to nam zajęło, również ratowaliśmy się filmikami z YT :)

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  2. Trochę nie wyszło ale za to jakie piękne zdjęcia. Pozdrawiam cieplutko.

    OdpowiedzUsuń
  3. Można nie umiec zwyczajnie, ale u Was to jest nieumienie NIEZWYCZAJNE - też bym chciała tak pięknie nie umiec :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Śliczne zdjęcia:) nie sposób się nie uśmiechnąć:DDD
    Z krawatami wiadoma sprawa:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Świetne zdjęcia :)))
    U mnie w domu specem od krawatów jest Tato. I wiąże wszystkim... nawet sąsiadom :)

    OdpowiedzUsuń
  6. krawaty są tak strasznie urocze i niepotrzebne.

    OdpowiedzUsuń
  7. my w naszym domu też tak bardzo nie umiemy:P :):D buziaki! śliczny chłopak:)

    OdpowiedzUsuń
  8. ja tam coś umiem, tak zwyczajnie, bez szału. Na szczęście mąż nie lubi nosić więc spoko loko .. :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Trzeba się wprawiać - krawat najłatwiej i najlepiej się wiąże samemu, na własnej szyi. Nie na kimś innym, nie na nodze od łóżka...
    Młody dżentelmen jest na dobrej drodze - węzeł może nieklasyczny, ale jest:-)

    OdpowiedzUsuń
  10. Podobno gdzieś na świecie są maszyny do perfekcyjnego wiązania krawatów. Temu młodemu człowiekowi chyba nie będzie potrzebna;)

    OdpowiedzUsuń
  11. to pewnie dla dziadków???

    OdpowiedzUsuń
  12. Młody jest bossski! Wiązać krawat nauczył mnie mąż, no i tak mi zostało, jak sznurowanie butów :) ale moja córka nie może załapać i wiąże jakkolwiek byle zamotane.

    Buziole

    OdpowiedzUsuń
  13. Nie umiem. Od tego mam męża i syna. :)Zdjęcia - pierwszoklaśne.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

....

Lubie koloryzować, zmieniać rzeczywistość według własnego widzimisię, kłamać obrazami, ale bez szkody. Piszę o fotografowaniu, o wysysaniu ze zdjęcia rzeczy, których na nim nie ma , a czuję je...czułam.....więc w sumie nie kłamię... Nie jestem profesjonalistą więc przerabiam, żeby nadrobić to co nieuchwycone, a przeleciało motylem, zagrało delikatnie w duszy. Uwielbiam zdjęcia, które odczuwam, nawet jesli nadano im sztucznie jakis rys  W ogóle podchodzę do zjawisk jak synesteta.  To niesamowite smakować kolory, dotykać dźwięków. Wyczuwac faktury tam gdzie ich, na zdrowy rozum, nie powinno być, wypowiadać czyjeś imię i kolorować jak obrazek. M a g d a le na jo a n n a a g nie s zk a pa t rycja a d a m zamknijcie oczy i spróbujcie napisać swoje imię kolorami:) Jakie jest ? Z rzeczy przypodłogowych i przyściennych... Znalazłam sposób na zaczątki mojej sklerozy, czy też wybujałą wyobraźnię majacą ścisły związek z AGD ;)  Czasami po kilka razy sprawdzam, czy coś wyłączyłam,

filozofka noworoczna

Witam siebie na polanie myśli!  Ostatnio te myśli nie są  zbyt zuchwałe i odkrywcze. 
Wczoraj miałam niespokojny wieczór z kołtunem niespokojnych myśli. Czuję się przez nie splątana, a przez szczeliny ulatuje siła, energia i spokój. Zaczynam szukać tej siły i spokoju poza sobą i znajduję mentalną sukienkę w kolorze krwi. Znajduję tez splatane gałęzie, drzewa, skały i piach. Czasami, żeby odnaleźć w sobie lepsze miejsce, muszę podążyć czyimś śladem. Ścieżek jest wiele, to może być, zwyczajnie, piosenka. z pozdrowieniami dla wszystkich, którzy czują się podobnie i potrzebują podobnego lekarstwa.